Jednak od czasu do czasu udaje się trafić na kompozycję zaspokajającą wrodzone potrzeby estetyczne neopiktorialisty.
Był taki dzień w kwietniu. I nawet neopiktorialista pojawił się we właściwym miejscu o odpowiedniej porze. Miał ze sobą starego Nikona F3 z jeszcze starszym Nikkorem 2/50 kupionym niegdyś za 61 zł na aukcji internetowej. Na obiektywie nakręcił sowiecki filtr pomarańczowy o średnicy 52 mm. Szkła wpuszczała do wnętrza korpusu światło, które padało na emulsyjną powierzchnię błony fotograficznej Rollei Superpan 200. Owa błona została dość szybko, bo po kilku dniach wymoczona w kisielu HC-110 rozmieszanym z wodą w proporcji 1:63.
Po pewnym czasie powstała całkiem udana - jak mi się subiektywnie wydaje - seria odbitek 27 x 40 cm, odbijanych z pełnej klatki bez jakiegokolwiek kadrowania. Papier to dość kapryśna czeska Foma 132 moczona w domowej roboty ORWO 70.
Bardzo rzadko zdarza mi się, abym z jednego negatywu 135 mógł/chciał odbić więcej niż kilka ujęć. Tutaj było ich kilkanaście. Nawet niektóre Panie po obejrzeniu gotowych fotogramów poczuły pożądanie, tak więc za jakiś czas nastąpi spełnienie i zdjęcia przejdą w dobre ręce.
